God morgen.
Nok ein dag her i nr. 28,eg vakna tidleg som vanleg og har fått i meg frukost. No er det kaffi og litt skriving på programmet,før ein liten tur ut. Høyrer fuglane kvitre, ser det er grått og litt vind……men gler meg til mi daglege runde. Alt som vanleg med andre ord…..likevel ikkje.
Vanleg ; eg ville hive meg i bilen og køyre til Ålesund ein dag som denne.
Vanleg ; å fare på besøk til ei venninne eller treffest på kafê.Gå lange turar og ete appelsin, sitje tett i ly for vinden bak ein stein.Seie hei til alle ein møter, ikkje vere redde for å passere kvarandre på smale stiar.
Vanleg ; å fare på jobb, skravle med kollegaer i garderobe, og ha koselege pauser saman.
Vanleg ;å ha born og borneborn på besøk, familiemddagar og turar ute.
Vanleg ; å gå i butikken og handle, treffe kjentfolk og snakke om eitt og hitt til eg gløymde kva eg eigentleg skulle ha.
Vanleg ; møte min PT og få trene på senteret både med henne,åleine og med venninne.
Vanleg ; å stikke innom jobben til min kjære, veksle nokre ord med dei han jobbar med og sjå alt dei får til. Ete lunsj saman med mannen min.
Vanleg ; kunne stikke innom mamma på sjukeheimen om eg vil.
Vanleg ; klemme dei eg er glad i, både familie og vener
Vanleg har blitt svært sjuk, Vanleg treng vår hjelp,og beste medisinen er å unngå Vanleg mest mogleg. Likevel freiste leve så normalt me kan.
Mykje er sårt og leit. Alle har me nokon me så gjerne skulle vore i lag med og aktivitetar me gjerne skulle vore med på. Rutiner er endra både i heimar og på arbeidsplassar, men eigentleg er dette såre enkelt. Me unngår Vanleg no slik at me skal få meir tid, og då må me stå saman…….på avstand. Kan me ikkje berre bli einige om det ?
Lag deg ein god dag og ei god tid så godt du kan, no er eg klar for turen min 😊
MrsD 2020
Arnhild sine tankar 